RODZICOM - poezja

                             

                                     DO RODZICÓW


                                       Bardzo tęsknię za Wami!
                                      Jesteście mi tak potrzebni.
                                      Mieszkacie ponad chmurami,
                                      Spoglądacie na mnie.

                                      W Złotym Pałacu Mieszkacie.
                                      Sygnały od Was dostaję.
                                      Stąd wiem, że Czuwacie 
                                       i jest mi trochę lżej...

                                      Kocham Cię Mamo, kocham Tato -
                                      kocham Pamięć o Was.
                                      Wspominam wspólny,
                                      usłany miłością i cierniem czas.

                                      Dziś za wszystko Wam dziękuję,
                                      za to, że jestem, że chodzę, że studiuję...
                                      I że uczyliście mnie, jak miłować ludzi i świat,
                                      aby każdy z kim się zetknę, był dla mnie jako brat.


  Warszawa, styczeń 1995r.                                     

   Autor: Bogna Kowalska                                                                                                         

========================================================================

                                                            MOJE GWIAZDY

                                                  Wieczorem na niebie gwiazdy migocą,

                                                   jest ich tysiące, tysiące,

                                                   Lecz Dwie z nich zawsze jaśniej świecą,

                                                   to spoglądają na mnie Rodzice.

      

                                                   Gwiazdy te płoną na niebie

                                                    i szepczą do mnie tak serdecznie:

                                                  „Puniu, kochamy ciebie

                                                   i chcemy, byś czuła się bezpiecznie“.

                                                  Żalę się moim Gwiazdom,

                                                  że w domu mym szczęście nie gości.

                                                  Mówię, jak brakuje mi bardzo

                                                  Ich gorącej miłości.

                                                 Gdy tak z Gwiazdami rozmawiam

                                                  tymi Dwoma jasnymi,

                                                  nagle się Trzecia pojawia,

                                                  to On - mój Brat - jest z Nimi.

                                                 Te jasne Gwiazdy Trzy

                                                 wieczorem do mnie mrugają.

                                                 Wiem, że są razem szczęśliwi,

                                                  wiem, że nade mną czuwają.

Gorzów Wlkp. dnia 07, 08, 95r.  

   Autor: Bogna Kowalska           

========================================================================

                                          

                                                                   MAMA

                                               MAMA - to słowo brzmi tak cudownie,

                                               uśmiechnięta twarz, ciepła dłoń.

                                               MAMA - to ktoś kto zapewnia

                                               spokój i bezpieczeństwo.

                                              Jak wspanale się przytulić

                                              do sukni Matki długiej,

                                              aby od Niej otrzymać

                                               Okruch Miłości Matczynej.

                                               Zawinęłam ten Okruch w chusteczkę białą,

                                               przechowuję Go, jak Skarb najcenniejszy.

                                               Będę czerpać z Niego siłę przez życie całe

                                               i wspominać lata trudne, ale najpiękniejsze.                

                                   

Warszawa, dnia 03, 09, 95r.        

========================================================================
                                                                                                                                                                         

                                                            MAMO

                                                 Jakże trudno jest żyć

                                                 bez matczynego ramienia.

                                                 Nie ma kto wtedy przytulić,

                                                 aby dać trochę ciepła i zrozumienia.

                                                 MAMO! Ty mi  swą miłość dawałaś,

                                                 byłam bezpieczna przy Tobie.

                                                 Zawsze mnie rozumiałaś,

                                                 mogłam Ci wszystko powiedzieć.

                                                  Wspominam z tęsknotą tamte dni,

                                                   pełne miłości i ciepła.

                                                   Pragnę znów się do Ciebie przytulić,

                                                   być blisko Twego serca.

                                                   Gdy jestem sama w pokoju,

                                                    Ty odwiedzasz mnie czasem.

                                                   „MAMO! Tak mi Ciebie brakuje,

                                                     proszę zostań tu ze mną razem“.

Warszawa, dnia 03, 09, 95r.           

========================================================================                                                                             

                                                       PŁOMIEŃ  

                                        Kiedy stoję przy Najbliższych Grobie.

                                        płomień świecy zapalam.

                                        Mogę wtedy tak cicho powiedzieć,

                                        że bardzo Ich kocham.

                                       Patrzę na ten płomień w zadumie,

                                       wiatr szumi cicho w drzewach.

                                       Ten płomień to Taty spojrzenie

                                       i Mama się w nim uśmiecha.

                                       Płomień ten jasno świeci,

                                       choć jest tak maleńki.

                                       Cieszą się moi Najbliżsi,

                                       że przyszłam do Nich  samodzielnie.

                                       Migocze na wietrze ten płomień,

                                       ja mogę łzę tęsknoty uronić.

                                      Tych łez mógłby być cały strumień,

                                       tu nikt mi ich nie zabroni.

                                      Płomień ten zgaśnie wkrótce,

                                      wypali się lub wiatr go zniszczy.

                                      Lecz ten, co świeci w mym sercu

                                      będzie płonął  zawsze...

Warszawa, dnia 04, 10, 95r.

          

 ========================================================================



                                                           PROŚBA

                                               Przyjdź do mnie, proszę,

                                               przytul choć przez moment,

                                               dziś w swym sercu noszę

                                               samotność i tęsknotę.

                                               Jakże jestem samotna,

                                               do Ciebie Mamo wołam,

                                               marzę, by Ciebie spotkać,

                                               bo bardzo tęsknię za Tobą.

                                                Pragnę dziś ucałować,

                                                Mamo, Twą zmęczoną dłoń,

                                                aby móc podziękować

                                                za każdy spędzony z Tobą dzień.

                                                Chciałabym dzisiaj spojrzeć

                                                w jasne oczy Twe

                                                i tak prosto powiedzieć:

                                                "Mamo, kocham Cię".

                                                Przyjdź więc choć we śnie,

                                                Mamo moja kochana,

                                                do serca swego przytul mnie,

                                                abym nie była sama.

Warszawa, dnia 19, 10, 95r.        

     

         ========================================================================

                      

                                                             MARZENIA

                                                      Lubię w marzeniach wędrować

                                                      gdzieś daleko stąd.

                                                      objęciach Mamy się schować,

                                                       przez chwilę być razem z Nią.

                                                       Podróżuję w mych marzeniach

                                                       do świata szczęśliwego,

                                                        który pozostał we wspomnieniach

                                                        i czerpię siłę z niego.

                                                        W krainie tej spotykam

                                                        Rodziców mych tak drogich.

                                                        Tulę się do Nich, o radę pytam,

                                                         gdy trudne chwile przychodzą.

                                                          Kiedy z tej krainy muszę

                                                          powrócić do rzeczywistości,

                                                          jestem o wiele silniejsza,

                                                          bo wzbogacona miłością.

Warszawa, dnia 03, 11, 95r.                                                          

                                                                                                                 

========================================================================



                                                          JESTEŚCIE


                                                     Jesteście gwiazdami,
                                                     co świecą tak jasno.
                                                     Jesteście ptakami,
                                                     co szybują wysoko.

                                                      Widzę Was w źródlanej wodzie,
                                                      słyszę w drzew poszumie.
                                                      Jesteście po prostu wszędzie
                                                       tuż obok mnie.

                                                       Widzę Was w obłokach,
                                                       co po niebie płyną.
                                                       Spotykam w drugim człowieku,        
                                                        który idzie drogą.



Warszawa dnia 15, 01, 96r.

========================================================================

                                                          CISZA

                                            Cisza, co trwa nieprzerwanie,

                                            ta, która przenika do głębi.

                                            Słyszę serca mego pukanie,

                                            serca, które tak bardzo tęskni.

                                            Serce me tęskni ogromnie

                                            za tym, co było kiedyś.

                                            Za szczęściem i ciepłem rodzinnym,

                                            za głosem mych Najbliższych.

                          

                                            Po policzku płynie łza,

                                            jedna, druga za nią.

                                            Ocieram je, a cisza wciąż trwa

                                            niczym nie wzburzona.

                                            Zanurzam się w tej ciszy

                                            coraz bardziej i bardziej.

                                            Kiedy głos czyjś usłyszę.

                                            kiedy ktoś ją przerwie?. 

Warszawa, dnia 22,08, 96r.
                                                                                                                                                                                                         

                                          .

========================================================================

                                                         BEZ SŁÓW

                                              Wieczorami, gdy zostaję sama

                                              pośród ciszy,

                                              przychodzi czasem Mama,

                                              aby mnie przytulić.

                                

                                              Otacza mnie ramieniem,

                                              tuli do swego serca

                                              Mówi: "Jestem blisko ciebie,

                                              nie bądź smutna".

                                              Opowiadam Mamie cichutko

                                              tak, by nikt nie słyszał nas,

                                              o radościach i smutkach,

                                              każdego dnia.

                                              Niepotrzebne są nam słowa,

                                              rozmawiać bez nich można,

                                              w suknię Mamy się chowam

                                              i jestem po prostu bezpieczna.

Warszawa, dnia 04, 09, 96r. 

========================================================================

                                                 CHCIAŁABYM

                                           Tak chciałabym cofnąć czas

                                           zmienić bieg wydarzeń,

                                           aby los nie rozłączył nas,

                                            by było tak, jak dawniej.

                                            Pragnę powrócić do przeszłości

                                            jakże pięknej choć trudnej,

                                            gdy otoczona miłością

                                            zdobywałam swą sprawność.

                                            MAMO - chciałabym zawołać,

                                            kroki Jej usłyszeć,

                                            do Taty podejść s a m a,

                                             znów poczuć się bezpiecznie.

                                             Nie mogę czasu cofnąć,

                                             nikt tego nie potrafi,

                                             zostało tylko wiele wspomnień

                                             i parę fotografii.

Warszawa, dnia 04, 09, 96r.  

========================================================================

                                                DŁUGIE WIECZORY

 

                                           Wieczory spędzane w samotności

                                            są tak bardzo długie,

                                            powracam wtedy do przeszłości

                                            jakże pięknej, choć trudnej.

                                           Wspominam lata dawne,

                                           gdy każdego dnia

                                           zdobywałam swą sprawność

                                           i poznawałam świat.

                                           Siedemnaście lat cudownych

                                           wspominam dziś w zadumie,

                                           swej wdzięczności dla Najbliższych

                                           wyrazić wprost nie umiem.

                                           Mej wdzięczności ogromnej

                                           nie potrafię wyrazić słowami,

                                           ani tego, jak bardzo tęsknię

                                           dziś za Rodzicami.

Warszawa, dnia 08, 02, 97r.        

===================================================================.

                                                JESZCZE O GWIAZDACH

                                                Moje Gwiazdy są tak daleko,

                                                a ciągle z Nimi rozmawiam.

                                                One otaczają mnie opieką

                                                i zawsze wysłuchają.

                                                Mówię do Nich najciszej

                                                o swych radościach i troskach.

                                                Gwiazdy me wiedzą zawsze,

                                                czy jestem wesoła czy smutna.

                                                Gwiazdy te świecą tak jasno

                                                i wieczorem do mnie mrugają.

                                                Choć ręce wyciągam wysoko

                                                nie mogę do Nich dosięgnąć.

                                                Kocham Gwiazdy moje

                                                za to, że po prostu Są

                                                i że codziennie wieczorem

                                                tylko dla mnie świecą.

                  

Warszawa, dnia 03, 05, 97r.   

========================================================================

                                                              **********

                                                     Nie powiedziałam Ci Mamo,

                                                     jak bardzo Cię kocham.

                                                     Nie zdążyłam.

                                                     Ktoś kupił sobie

                                                     moją miłość

                                                     i bawił się nią,

                                                     jak zabawką.

                                                    Nie przerwałam Mamo

                                                    Twojego milczenia

                                                     tym jednym krótkim słowem,

                                                     na które czekałaś     

                                                     tyle lat.

                                                     I odeszłaś tak nagle

                                                     cicha i smutna.

                                                     Biegłam za Tobą wołając:

                                                     „Mamo, bardzo Cię kocham”.

                                                     Lecz już mnie

                                                     nie słyszałaś.

Warszawa, dnia 02, 06, 2000r.         

========================================================================

  

                                                     JESIENNA TĘSKNOTA

                                                       Już coraz częściej

                                                       deszcz o szyby dzwoni,

                                                       za progiem stoi jesień

                                                       i tęsknota w sercu moim

                                                       Tęsknota za dzieciństwem

                                                       tak nagle utraconym

                                                       i za każdym dniem

                                                       z Rodzicami spędzonym.

                                                       Wśród zadumy jesiennej

                                                       do Najbliższych przychodzę,

                                                       tylko płomień świecy

                                                       zapalić Im mogę.

                                                       Małe są wszystkie słowa

                                                       wobec Tego Płomienia.

                                                       Tylko moja tęsknota

                                                       jest wciąż coraz większa.

Warszawa, dnia 09, 12, 2000r.          

========================================================================

                                                      *********  

                                                Może to tylko sen,

                                                co w koszmar się zmienia,

                                                ja wciąż nie wierzę,

                                                że Was tu nie ma.

                                               Wciąż myślę, że Jesteście

                                                gdzieś daleko tak

                                                I  że do mnie wrócicie

                                                za rok, może dwa.

                                                Zapukajcie do mych drzwi

                                                Rodzice Ukochani,

                                                bym mogła Wam otworzyć,

                                                by było tak, jak dawniej.

Warszawa, dnia 14, 12, 2000r.         

========================================================================     

                                                                   *********

                  

                                                              Ułamki sekund,

                                                              a moje życie

                                                              legło w gruzy.

                                                              Pozostała niepewność

                                                              lęk i strach.

                                                              Gdzie Jesteście?

                                                              To pytanie

                                                              bez odpowiedzi,

                                                              a w mojej głowie

                                                              setki myśli.

                                                              Między słowami

                                                              znajduję odpowiedź

                                                              i już wiem,

                                                              lecz nie wierzę.

                                                              Jestem spokojna

                                                              i choć serce mi pęka

                                                              a dusza łka,

                                                              nie płaczę,

                                                              aby było Ci łatwiej.

                                              

                                                              Jednak Ty nigdy

                                                              nie dostrzegłaś

                                                              mojej rozpaczy.

Warszawa, dnia 27, 08, 2010r.    

========================================================================

                                                               *******

                                                          To już tyle lat,

                                                          a serce ciągle płacze,

                                                          i żal rozrywa duszę.

                                                          Ukochane Twarze

                                                          przychodzą w nocy

                                                          i Są tak blisko…

                                                          Lecz spłoszone dniem

                                                          znikają.

                                                          Pozostaje tylko

                                                          Tęsknota, której

                                                          nie wyrażą słowa,

                                                          łzy, które

                                                          przynoszą ulgę

                                                          i nadzieja

                                                          na spotkanie w Wieczności.

Warszawa, dnia 16, 07, 2011r.      

======================================================================

                                                    ******

                                             Odeszłaś Mamo

                                             tak nagle,

                                             nie zdążyłam

                                             powiedzieć Ci

                                             tylu słów.

                                           

                                             Nie zdążyłam

                                             podziękować Ci

                                             za Twe Dłonie

                                             Matczyne,

                                             które, choć zmęczone,

                                             tuliły do serca,

                                             by schować mnie

                                             przed światem.

                                             Za Twe oczy,

                                             co czasem płakały,

                                             gdy nie mogłaś

                                              już unieść

                                             upokorzeń,

                                              które tak Cię raniły.

                                              Odeszłaś Mamo

                                               tak nagle,

                                               a słowa pozostały

                                               niewypowiedziane.

                                                Mamo – proszę usłysz

                                                dzisiaj mój krzyk

                                                 tęsknoty

                                                 i słowa: „Bardzo Cię kocham”

                                                 na które tak czekałaś.

Warszawa, dnia 22, 02, 2012r.

                        

========================================================================

      

                                            DO MAMY                                 

                                            Tak wiele

                                            chcę Ci powiedzieć,

                                            a słów brakuje,

                                            by wyrazić

                                            ból i tęsknotę.

                                           Tak wiele

                                           chcę Ci powiedzieć

                                           bo doświaczyłam

                                           samotności,

                                           zatopionej w ciszy.

                                           I odzrucenia,

                                           które brakiem miłości

                                           zabijało każdego dnia.

                                           Tak wiele

                                           słów pozostało

                                           niewypowiedzianych.

                                            Słów, które

                                            gdzieś w mym sercu

                                            tkwią,

                                           przebijac je

                                           cierniem tęsknoty.

     Warszawa, dnia 04, 03, 2012r.                                                

                                         

                                              

 ========================================================================

                                                                   

                                           WYBACZ MI MAMO

                                                 Wybacz mi

                                                 Mamo,

                                                 że nie dostrzegłam

                                                 Twojego cierpiernia

                                                 i samotności.

                                                 Wybacz mi

                                                 Mamo,

                                                 że nie umiałam

                                                 otrzeć Twoich

                                                 łez

                                                 i nigdy nie byłam

                                                 dla Ciebie oparciem.

                                                Wybacz mi

                                                Mamo,

                                                 że tak bardzo

                                                 bałam się

                                                 powiedzieć Ci

                                                 o nienawiści

                                                 przez lata

                                                 sączonej w serce dziecka.

                                                Wybacz mi

                                                Mamo,

                                                 że za późno

                                                 zrozumiałam,

                                                 jak bardzo Cię kocham.

                                                Wybacz mi

                                                 Mamo,

                                                 że nigdy Ci tego

                                                 nie powiedziałam.

     Warszawa, dnia 27, 09, 2012r.                               

========================================================================

                                                                  *******

                      

                                                          Tak chciałabym

                                                          wtulić się znów

                                                          w ciepło Twych Dłoni,                  

                                                          jeszcze raz posłuchać

                                                         Twego głosu,

                                                          jak kiedyś,

                                                         gdy opowiadałaś

                                                         mi bajki

                                                         i uczyłaś życia.

                                                        Tak chciałabym

                                                        spojrzeć w Twe oczy,

                                                        by zobaczyć w nich

                                                        miłość, której

                                                        nigdy nie dostrzegałam…  

                                            

                                                        Tak chciałabym,

                                                         byś przyszła

                                                         Mamo

                                                         choć na chwilę

                                                         i ukryła mnie

                                                         w swych Objęciach…

    Warszawa, dnia 31, 05, 2013r. 

                                                                                                             

========================================================================

                                              *******  

                                              Tak wiele

                                               chcę Ci Mamo

                                               powiedzieć

                                               tak wiele,

                                               a brakuje mi słów…

                                               Tyle pytań

                                               pozostało

                                               bez odpowiedzi

                                               i Twoje

                                               zranione Serce…

                                                I Twoja Miłość,

                                                którą odtrącałam,

                                                bo ktoś powiedział,

                                                że nigdy jej nie było…

                                                 Czy kiedyś

                                                 zdołam Cię Mamo

                                                 przeprosić?  

Warszawa, dnia 13, 07, 2013r.

========================================================================