O ŻYCIU - poezja



                                        ************


                               W ciepłym słońcu wędruję,
                                twarzy dotykają niteczki cienkie.
                                Idę i życiu dziękuję,
                                że jest takie piękne.

                                 Bardzo dziękuję dziś życiu
                                 że świat piękny podziwiać mogę,
                                 że spotykam dobrych ludzi
                                 na swej życiowej drodze.

                                 Dziękuję wiatrowi, że szumi
                                 gdzieś cicho w starych drzewach,
                                 że po liściach, które one gubią
                                 idę na własnych nogach.

                                 Kiedy słyszę, jak cudownie
                                 śpiewa w górze ptak,
                                 Chcę krzyczeć: "Życie, jesteś piękne!",
                                  bo czyż nie jest tak?.


Warszawa, dnia 13,10, 95r.      
              

========================================================================


                                                                                  

                                                          ********
                                         
                                                      Nie mówię nic,
                                                      słowa nie wyrażą
                                                      mych uczuć.
                                                      Czasem tylko
                                                      serce mi pęka
                                                      i poduszka jest mokra od łez
                                                      pośród bezsennej nocy.


 Warszawa, styczeń, 2000r.    

========================================================================




                                                            ********





                                                       Na zboczu góry

                                                       ujrzałam trzy konie,

                                                       pędzące z wiatrem,

                                                       wolne jak ptaki.



                                                                 Lecz



                                                     Wiem, że to One:
                                                     WIARA, NADZIEJA I MIŁOŚĆ.
                                                      Te trzy najpiękniesze Dary,
                                                       które dałeś mi Panie
                                                       w DRUGIM CZŁOWIEKU.


Ciechocinek, dnia, 10, 04, 2001r.              


========================================================================

  
                                                         *********


                                                    Stoję w zadumie
                                                    u podnóża GOLGOTY.
                                                    Nie mogę wejść o Panie
                                                    do Ciebie na Jej szczyt.

                                                    Czuję się taka maleńka
                                                    patrząc na MIEJCE TWEJ MĘKI.
                                                    Czymże jestem o Panie?  -
                                                    zaledwie pyłkiem w TWYCH RĘKACH.

                                                     W MIEJSCU TWEGO CIERPIENIA
                                                     całe Ci życie oddaję.
                                                     Otocz ten pyłek o Panie
                                                     SWOIM OJCOWSKIM CIEPŁEM.


Ciechocinek-Licheń dnia 12, 04, 2001r
.
========================================================================


                                                               *********


                                                           Przychodzę do Ciebie
                                                           Maryjo
                                                           we łzach.
                                                            Oddaję Ci
                                                            swe serce
                                                            przebite
                                                            cierniem tęsknoty…

                                                            Ty
                                                            zabierasz ten cierń
                                                            z mego serca,
                                                            napełniając je
                                                            Matczyną Miłością.


Warszawa, dnia 14, 06, 2001r. 



========================================================================








                                                   **********


                                                Podaję Ci swe serce
                                                na dłoni,
                                                lecz Ty tego nie dostrzegasz.
               
                                                Jestem tuż przy Tobie,
                                                lecz Ty tego nie widzisz.

                                                Jestem tylko cieniem
                                                przesłaniającym Ci
                                                blask słońca.
                                                         

      Warszawa, 2003r.                     


========================================================================


                                                              *********


                                                      Zabierz mnie daleko,
                                                      jak najdalej - zabierz mnie
                                                                    tam
                                                     gdzie czas się zatrzymał,
                                                     a łzy nie płyną.
                                                     Gdzie nie ma bólu i lęku,
                                                     co przeszywa do szpiku kości.

                                                     Zabierz do krainy, w której
                                                     nie istnieje śmierć, co skrada się nocą
                                                     i wciąż na kogoś czeka...

                                                     Zabierz mnie tam proszę
                                                     tylko na chwilę,
                                                     bym stała się silniejsza
                                                     i mogła pokonywać
                                                     wszystkie trudności.


Warszawa, dnia 12, 01, 2008r.                      
                   
========================================================================                                                                                                                                                                                     

                                                                                                                                                                                    

                                                                    *********

                                                                   Uwięziona
                                                                   we własnym ciele,
                                                                   które ogranicza me ruchy.

                                                                   Uwięziona,
                                                                   jak w ciasnym, ciemnym
                                                                  pomieszczeniu,
                                                                  z którego nie ma wyjścia,

                                                                             choć

                                                                 nikt nie zamknął drzwi
                                                                 nikt nie wyrzucił klucza.

                                                                 Widzę małe światełko
                                                                  gdzieś w oddali.
                                                                  Wiem, że pewnego dnia
                                                                  otworzę drzwi
                                                                  i pobiegnę w stronę
                                                                   Tego Światła.

                                                                  Znikną wtedy
                                                                  moje ograniczenia
                                                                  i będę wolna.

Łomianki, dnia, 04, 08, 2009r.                                       





========================================================================




                                *************
                                                                                                   
                                  
                                Otoczona ludźmi,
                                którzy nie widzieli
                                we mnie człowieka
                                zaszczuta, jak zwierzę,
                                nie miałam żadnych praw.     

                                Nikt nie dostrzegał
                                mego cierpienia
                                i tego, że serce mi pęka.
                                                                     
                                Byłam tylko zabawką,
                                którą, gdy się zepsuje,
                                można wyrzucić
                                na śmietnik.

                                Pośród nocy mojego życia,
                                wyczerpana i zrozpaczona,                
                                nie chciałam już nikomu
                                przeszkadzać,
                                nie chciałam, by lęk
                                przenikał mnie
                                do szpiku kości.
                                                         
                                Nie miałam siły
                                walczyć z życiem
                                Nie widziałam jego
                                sensu.
                                                          
                                Tak bardzo chciałam
                                odejść stąd
                                już na zawsze
                                i być szczęśliwa,
                                ale zabrakło mi odwagi.

Warszawa, dnia, 08, 06, 2010r.                                                                                                                                                                                        
                                                         
  ========================================================================



                                                                       ********

                                                                        Rozłąka
                                                                        w samotności
                                                                        to stłumione
                                                                        łzy,
                                                                        by nie były
                                                                         nazwane histerią.

                                                                        Rozłąka
                                                                        w samotności
                                                                        to ból,
                                                                        który rozrywa
                                                                        serce.
                
                                                                        Rozłąka 
                                                                        w samotności
                                                                        to cisza,
                                                                        która ogłusza.

                                                                        Rozłąka
                                                                        w samotności
                                                                         to niemy krzyk,
                                                                         którego nikt
                                                                         nie słyszy.

Warszawa,  dnia 13, 11, 2012r.

========================================================================

                                                      



                                                            *********

                                                   Tęsknota rozrywa serce..
                                                   I zadaję sobie pytanie,
                                                   tylko jedno: DLACZEGO?
                                                   I nie wiem.

                                                   Czy kiedyś znajdę
                                                   odpowiedź?                     


Warszawa, dnia 19, 06, 2013r.
                                                               
========================================================================

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz